Studnie głębinowe bite

Studnia jest to pionowe ujęcie wód podziemnych, które ma postać sztucznego otworu w ziemi. Sięga on głębszych warstw wodonośnych, z których czerpana jest woda.
Studnie głębinowe budowane są wówczas, gdy nie ma możliwości podłączenia do posesji sieci wodociągowej. Inwestorzy nierzadko decydują się na to rozwiązanie nie z konieczności, lecz z powodów praktycznych. Woda z własnej studni jest za darmo, czyli korzystanie z niej generuje niemałe oszczędności.
Głębokość takiej studni wynosi od kilkunastu do nawet 70 metrów i tym właśnie odróżnia się ta konstrukcja od studni kopanej, czerpiącej wodę z pierwszej warstwy gleby. Z wielu względów jakość wody ze studni głębinowej jest więc lepsza i często przewyższa nawet jakość wody dostarczanej przez wodociągi.
Obecnie studnie głębinowe wykorzystywane są jako uzupełniające źródło wody użytkowej z uwagi na to, że większość gospodarstw domowych użytkuje sieć wodociągową.

Czym jest studnia wbijana?

Z najpłytszej warstwy wodonośnej często pobierają wodę studnie z filtrem wbijanym. Mają one głębokość podobną do tych kopanych, ale ich średnica nie jest większa niż 50 mm. Zwykle mają mniejszą wydajność, która nie jest wystarczająca do zaopatrzenia w wodę gospodarstwa domowego.

Studnię taką stanowi kilkumetrowy odcinek rury stalowej średnicy około 5 cm, która w dolnej części jest perforowana, dzięki czemu tworzy się rodzaj filtru. Poniżej niego znajduje się stożek będący jednocześnie świdrem. Rurę wbija się w ziemię tak głęboko, aż filtr znajdzie się w warstwie wodonośnej. Tego typu studnie wykonuje się raczej w gruncie niezbyt zwartym, najlepiej piaszczystym, gdyż w przypadku innego podłoża, w trakcie wbijania, mogłoby dojść do uszkodzenia dolnego odcinka i tak już osłabionego perforacją.

Górną, wystającą z ziemi część rury, obejmuje się kołnierzem betonowym osadzonym w gruncie i do niego mocuje się pompę ssącą. Może być np. ręczna z opuszczanym tłokiem i dźwignią boczną, tak zwana abisynka, ale obecnie częściej stosuje się pompę elektryczną.